ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
ΤΟΥΣ ΔΙΕΚΡΙΝΑ ΝΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΣΑΝ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ
Η εξαφάνιση και η επαναφορά, ο αναδιπλασιασμός που επιβάλει η φωτογραφική εικόνα και κυρίως η επιθυμία ως προβολή, βρίσκονται στο κέντρο αυτής της εργασίας του Θανάση Αποστόλου.
Ο ίδιος αναφέρει: «Δούλεψα στα τυφλά, ενίοτε υπνοβατώντας, κι έπειτα προσπάθησα να συγκροτήσω, με τις ύλες που προέκυψαν, συντάγματα της κατακερματισμένης πραγματικότητας, έχοντας συνεχώς κατά νου ότι η γλώσσα και η εικόνα έχουν απαξιωθεί πλήρως. Οι εικόνες και τα ομοιώματα στο πλαίσιο αυτής της εργασίας είναι ύπνος αυτές καθαυτές.»
Ο ίδιος αναφέρει: «Δούλεψα στα τυφλά, ενίοτε υπνοβατώντας, κι έπειτα προσπάθησα να συγκροτήσω, με τις ύλες που προέκυψαν, συντάγματα της κατακερματισμένης πραγματικότητας, έχοντας συνεχώς κατά νου ότι η γλώσσα και η εικόνα έχουν απαξιωθεί πλήρως. Οι εικόνες και τα ομοιώματα στο πλαίσιο αυτής της εργασίας είναι ύπνος αυτές καθαυτές.»
Το έργο αρθρώνεται σε τρία μέρη:
1/ Τέσσερα πανομοιότυπα, διχοτομημένα εκμαγεία γυναικείου σώματος σε καθιστή στάση. Την τομή τους διαπερνά ένα μπαστούνι για τυφλούς. Σπάγκοι συγκρατούν τα δύο τμήματα του εκμαγείου μαζί με το μπαστούνι. Ισάριθμα μόνιτορ παρακολούθησης έχουν τοποθετηθεί αντίκρυ στο κάθε διχοτομημένο ομοίωμα συντάσσοντας ζεύγη στοιχείων που καταλαμβάνουν το δάπεδο. Στα τρία από τα τέσσερα μόνιτορ παρακολουθούμε άντρες που κοιμούνται στα πόδια ενός κοριτσιού ενώ στο τέταρτο βλέπουμε το εκμαγείο επανασυγκολλημένο.
2/ Το σχισμένο θραύσμα ενός ελληνιστικού χαμόγελου που έχει περιδεθεί με τον σπάγκο ενός γιο γιο. Στην τομή του θραύσματος, ανάμεσα στα χείλη, παρεμβάλλεται η σφήνα μιας πόρτας.
3/ Την κατάλευκη προβολή ενός γυναικείου στόματος που μειδιά.
Απέναντι από αυτή, ο ίδιος ο καλλιτέχνης, φορώντας μια μάσκα ύπνου κοιμάται στο δάπεδο ενώ από το στόμα του βγαίνει ένα σύρμα επικαλυμμένο με πυρίτη που εκτείνεται στον τοίχο.
10 Μαίου – 18 Ιουνίου 2011
Batagianni Gallery, Ηρακλείτου 3, Κολωνάκι, 106 73 Αθήνα.